Afscheid...met een traan en een lach.

Unawatuna, Sri Lanka,

Eergisteren hebben het weeshuis (holland house of hope of wel Somawatihouse) nog bezocht waar we in 2005 en 2006 hebben geholpen. Het was alsof we in een tijdmachine zaten en 9 jaar teruggeworpen werden. Prachtig om te zien hoe de 130 kinderen die er nu zitten het zo goed hebben. Er zijn zorgmoeders, een dokter, een tandarts, ze krijgen computerles en gewone schoollessen. Op www.weeshuissrilanka.nl lees je er meer over.
Een zorgmoeder herkende ons meteen toen we binnen kwamen via de beveiligde hoogdingang en we hebben een rondleiding gekregen en zagen hoe blij de kinderen waren en hoe goed het daar georganiseerd is. Als ze 18 jaar zijn verlaten ze het weeshuis en maken ze plaats voor de nieuwe instromers. Ze hebben dan een spaarpotje via het weeshuis en krijgen hulp bij het zoeken naar huisvesting.

Gisteravond (donderdagavond) hebben we de families getrakteerd op een gezellig diner aan het strand. We hebben ze gevraagd waar ze het liefst wilden eten en dat was aan het strand van Unawatuna. Een soort Scheveningen van NL. Maar dan uit 1950... We hebben ze met onze huur auto opgehaald en dan nog 1 tuktuk.

In unawatuna aangekomen Hebben ze grote schalen met (natuurlijk) rijst, sterk gekruide groenten en curry besteld. Vooraf allemaal een sapmix van papaja, banaan en sinasappel. (Ze drinken geen druppel alcohol).De broer van Samantha hadden we ook uitgenodigd omdat hij goed engels spreekt en die avond onze tolk was. Zo konden we ook grapjes maken en wat diepere gesprekken voeren. We hebben gelachen en een met mijn fop "tandjes" heb ik nog even gek gedaan en de kinderen en hun ouders laten gieren van het lachen.

Na het ijstoetje hebben we ze weer thuis afgezet want de kinderen moetsten naar bed en waren om 22:30 al zo moe.
Daar afscheid genomen van de kinderen want die waren er vanmorgen niet bij toen de ouders ons gingen uitzwaaien.

Vanmorgen om 10:00 stonden Upul, Nirosha, Irosha en Samanthe voor ons Guesthouse en hebben ons uitgezwaaid. Het was heel emontioneel voor hun. Ze vertelden ons zo lang te hebben uitgekeken naar onze komst en vinden het verschrikkelijk dat we nu al weer weg moesten. Dikke tranen rolden over de wangen en wij probeerden ze te troosten en ze te zeggen dat ons vertrek geen einde betekende. Ze maken daar relatief gezien ook zo weinig mee en dit is dan ook zo'n belangrijk moment voor hun, begrijpelijk dus! Ook weer erg lief van ze ons voor onderweg pakketjes met lekkers hebben meegegeven. En voor onze jongens en vrouwen kregen we cadeaus mee!

Toen gaan rijden vanaf het zuiden naar Negombo waar we nu in fullmoon Hotel zitten. De reis ging heel voorspoedig en we waren hier veel eerder dan gepland, een meevaller dus. Gelukkig een zwembad en net een verfrissende duik genomen. Nu dus een reisverslag aan het tikken en ik zie de zon ondergaan.

Terwijl ik dit type wordt ik gewaarschuwd door de ober dat ze even met een muggenbestrijder langskomen. Het is niet giftig zei hij, maar stinkt wel. Nou dat heb ik geweten pfffffffff vette rookwolken met een teerlucht vullen alle hoeken en gaten in en rond het hotel. Ik loop nu van de ene kant naar de andere kant om nog frisse lucht te happen. Haha. Ik heb er net een foto van gemaakt! Dat kun je alleen maar weer hier meemaken! ;-)

Nou kijk de foto's maar....

Groetjes van Paul en Jan